یک عصر متفاوت

دیروز یه سر رفتم خونه دوستم .خوب بود واقعا خیلی خوبه که آدم یه وقتی هم به خودش بده جدا از وقتی که با آقای دوست پسر می گذرونی اینجوری برای خودت هم ارزش قائل هستی 

با هم تصمیم گرفتیم زبان بخوانیم تاشاید اگه خدا بخواهد ILTS بگیریم و از ایران بریم با رفتن از ایران موافق نیستم اما یکی از آرزو هایم شده که برم یه کشور دیگه مجسمه سازی بخونم چون اینجا آنقدر بها نمی دهند به این رشته که تو بتونی پیشرفت های شایان داشته باشی  

در خارج از ایران به این رشته تخصصی تر نگاه می کنند. 

شاید هفته دیگه با دوستام برم شمال البته بدون آقایون.خوشحالم یه سری از آزادی هایم فقط مخصوص خودم باشه و خودم .دلم برای کارگاه کوچولو تنگ شده .امروز هم خواب موندم برای اومدن سر کار بعضی اوقات واقعا احساس می کنم که واقها دیوونه ام که می آیم کاری که دوست ندارم انجام می دهم بعضی اوقات می گم مگه بقیه توی شرکت چی کار می کنند و اینقدر حقوق می گیرند .هیچ چی هر کی می آید یه دمی اینجا تکون می ده و می ره از جمله پسر عمو و یا پسر خاله خودم حالا تا افراد غریبه....